Ang Bukal ng Tiwi ay isa sa magaganda at natatanging pook sa Pilipinas. Ito ay may layong higit-kumulang na apatnapung kilometro sa Lunsod ng Legaspi sa Bikol. Ang Bukal ng Tiwi ay pinagdarayo ng ating kababayang Pilipino at mga dayuhang turista dahil sa mainit na tubig na sinasabing gamot sa iba't-ibang karamdaman.
|
|
Isang napakagandang prinsesa ang namumuno raw noon sa isang kaharian sa Lanao. Mahal siya ng kanyang nasasakupan dahil sa kanyang kabutihan at matalinong pamamahala. |
|
Noong unang panahon, si Sultan Makan-ali ay nagpakasal sa isang katulong. Nagkaroon sila ng anak na babae at tinawag nila itong Duri. Hindi namana ni Duri ang magandang mukha ng kanyang ina kaya walang manligaw sa kanya. Ngunit sa kabila ng pangit na mukha ni Duri ay mayroon naman siyang malinis at magandang kalooban. |
One evening the firefly was on his way to the house of a friend, and as he passed by the ape’s house, the latter asked him: My, Firefly, why do you carry a light? The firefly replied: Because I am afraid of the mosquitoes. Oh, then you are a coward, are you? said the ape. No, I am not, was the answer. |
|
There are two fables, the one in Japan and the other in the Philippine Islands, which have many traits in common, and the intercomparison of which may perhaps be of some interest to Ethnologists. |
Sa isang bakuran, may ilang punungkahoy na may kanya-kanyang katangian. Mabunga ang Santol, mayabong ang Mangga, mabulaklak ang Kabalyero, tuwid at mabunga ang Niyog. Ngunit sa isang tabi ng bakuran ay naroroon ang payat na Kawayan. Minsan, napaligsahan ang mga punungkahoy. Tingnan ninyo ako, wika ni Santol. Hitik sa bunga kaya mahal ako ng mga bata. |
|
Sa gitna ng isang malawak na gubat sa labas ng kaharian ng Albanya na nababagtas ng ilog Kositong makamandag ang tubig, ay nakagapos ang isang kaawa-awang tao sa isang puno ng Higera. Siya si Florante, anak nina Duke Briseo at Prinsesa Floresca. Unti-unting pinapanawan ng buhay si Florante dahil ang gubat ay sadyang nakakatakot. Mga mababangis na hayop ang gumagala dito, ang huni ng mga ibon ay nakakalunos at ang malalaking punongkahoy ay tunay na nakakasindak. |
Isang gabi, naglalakad si Iput-Iput, (ang alitaptap) patungo sa bahay ng kanyang kaibigan. Nang mapadaan siya sa tapat ng bahay ni Amomongo (ang gorilya), tinanong siya nito: Hoy, Iput-Iput, bakit lagi kang may dala-dalang ilaw? Sumagot si Iput-Iput: Dahil natatakot ako sa mga lamok. Ah, duwag ka pala, ang pang-uuyam ng gorilya. |